Mensen die me een beetje kennen, weten dat grijs niet mijn favouriete kleur is. Sterker nog, ik zie het als een non kleur. Onlangs ging ik helemaal uit mijn dak tijdens een autorit van Rotterdam naar Amsterdam. Ik werd bijna gillend gek van alle zwarte en grijze auto’s. Ik heb het er zo vaak over dat je bijna zou kunnen denken dat het een soort trauma aan het worden is. Wees gerust, ik laat al het grijs mijn full colour brein niet vergrijzen.
Oké, laat ik maar snel switchen naar het onderwerp van deze blog. Ja, we gaan het over mijn kuif hebben. Nee, mijn kuif is geen statement. Nee, het is niet mijn doel om op te vallen. Hoewel ik mijn kuif niet belangrijker wil maken dan het is, geven de reacties die ik krijg wel aan hoe mainstream ondernemend Nederland in de wedstrijd staat.
In Nederland zijn er maar weinig mensen die langs de looks naar de inhoud kunnen kijken. Gelukkig kom ik op plaatsen waar mensen hier wel toe in staat zijn. Dat zijn ook de ondernemers waar ik graag mee samenwerk en waar ik al mijn energie in wil steken om ze verder te helpen met hun business.
Onlangs had ik een gesprek met een ondernemer die het helemaal geweldig vindt hoe ik door het leven stap qua looks en vrijdenkgeest. Je hoort hem al aankomen die oh zo voorspelbare `maar’. Hier komt het: “Maar Cor, ben je niet bang dat mensen je niet serieus nemen omdat ze jouw looks and the way you talk niet zakelijk of professioneel vinden. Leidt het niet te veel af en is het niet een beetje te veel Cor’’. “Tja Piet”, was mijn antwoord, scherp en duidelijk. “Allereerst ben ik niet bang en ben ik al helemaal niet bezig met de vraag of mensen mij wel serieus nemen. Als mijn kleding, bril et cetera echt af zouden leiden dan is of mijn verhaal niet sterk genoeg of ze zijn nog niet toe aan Cor. Het zou het laatste kunnen zijn want aan mijn verhaal twijfel ik niet”.
Ik ben werkelijk opdrachten mis gelopen omdat ik uniform technisch niet zou matchen met het team waarmee ik aan de slag zou gaan. Bewust gebruik ik het woord uniform omdat veel ondernemers een uniform dragen zonder dat ze dit zelf beseffen. Als je een pak gaat kopen, in mijn geval een maatpak, vraagt de verkoper uiteraard of het doel zakekelijk is, een bruiloft of een andere gelegenheid.
Als je het woord zakelijk in de mond neemt dan stapt de verkoper met grote passen af op het rek met grijze, zwarte of diep blauwe pakken. In mijn geval komt de map met stoffenstallen uit de kast die matchen met zijn of haar definitie van zakelijk. Als ik dan verbaast de opmerking maak dat dit niet de bedoeling is omdat ik de stoffen ronduit saai vind dan krijg ik stevast de reactie: “Maar meneer, u vroeg toch om een zakelijk pak?’’. Blijkbaar wijkt mijn definitie van zakelijk af van wat meanstream ondernemend Nederland vindt.
Ja, ik ben werkelijk opdrachten misgelopen omdat men het te risicovol vond om mij te laten sparren met directieleden, boardmembers of obeservatie sessie uit te laten voeren bij gesprekken die werden gevoerd bij klanten et cetera. Men was bang voor de vragen over mijn looks. Blijkbaar roep ik vragen op. Tja, als je een vraag hebt mag je die stellen en als ik een antwoord heb dan krijg je die ook. Vooral de inhoudelijke vragen over business vraagstukken, zoals groei strategieen of hoe maak ik van mijn bedrijf weer een zwingend geheel daar ga ik op aan en die wil ik graag van je krijgen.
De vragen over mijn kuif, bril en schoenen zijn leuk voor de small talk maar dan moet je me wel binnen laten voor de big talk.
0 reacties