Ik hoor regelmatig ondernemers de woorden KEEP IT SIMPLE gebruiken. Je zou zeggen dat ik hier ontzettend blij mee moet zijn. Oke, ik zal het vandaag sympathiek houden. Kijk, woorden zijn maar woorden totdat je betekenis geeft aan de woorden die je uitspreekt. Als je handelt naar de woorden die je uitspreekt. Dit klinkt als een open deur of vergis ik me? Sure, het is een open deur zodra je de deur ook open ziet staan.

In mijn nieuwe boek dat ik in het laatste kwartaal van dit jaar uit hoop te brengen, neem ik het thema keep it simple zeker mee. Als ik bij opdrachtgevers rondloop en daar in gesprek ga met medewerkers, managers en directie en als ik een vergadering bijwoon dan schrik ik vaak van het complexiseren. Laten we complexiseren als nieuw werkwoord introduceren. Bij keep it simple heb ik het nog niet eens over vakjargon of kantoorjargon waar ik vaak rode vlekken van in mijn nek krijg.

Soms vraag ik aan medewerkers die me hebben verbaasd met de manier van communiceren tijdens een vergadering na afloop of ze thuis in de gesprekken met hun partner ook zo spreken. In eerste instantie krijg ik doorgaans de vraag wat ik bedoel. Mijn antwoord zal je niets verbazen. Ik zeg dan doodleuk: “Precies zoals ik het zeg’’.  In gedachte denk ik dan ‘’welk deel van deze eenvoudige vraag begrijp je niet?”

Op kantoor tijdens een meeting, training of buiten de deur tijdens een netwerkborrel probeert men zo gewichtig mogelijk te spreken. Men moet toch kunnen horen dat je hebt gestudeerd of dat je uit een ‘’goed’’ milieu komt. Het is toch het moment om je toehoorders te laten merken hoe intelligent je bent. Mensen passen vaak hun taalgebruik aan, aan hun functie. Als je een beetje serieus genomen wil worden en als je risico’s wil mijden dan moet de woordkeuze en formulering toch wel in de pas lopen met je status. Zeg ik nu gekke dingen of is dit herkenbaar? Zeg het maar.

De vragen die ze stellen en de antwoorden die ze geven tijdens een meeting worden onnodig complex en langdradig gemaakt. En nu komt het ergste van het hele verhaal. Afhankelijk van de branche wordt er met disclaimers gestrooid alsof het niets is. Het zal je niet verbazen dat ik last heb van een disclaimer allergie. De mate waarin iemand disclaimers gebruikt, geeft in mijn optiek de mate van onzekerheid van de persoon in kwestie weer.

Een aantal maanden geleden had ik een ‘’leuk’’ gesprek tijdens een netwerk borrel met Piet. Het was overigens meer een monoloog van mijn gesprekspartner want hij had de zendknop stevig ingedrukt. Ik laat even in het midden of hij jurist was of iemand uit een andere tak van sport. Na een minuut of tien trapte ik op sympathieke wijze op de rem door hem de vraag te stellen wat hij gehoopt had dat er bij mij zou blijven hangen. Deze vraag zag hij even niet aankomen dus bleef hij even stil. Van deze stilte maakte ik natuurlijk gebruik om hem te vertellen dat ik na het horen van vijf disclaimers in de eerste twee minuten was afgeschakeld. Zijn feitelijke boodschap kwam totaal niet binnen. Ik hoorde alleen maar de disclaimers in mijn hoofd rondzoemen. Toen ik hem hiermee confronteerde gaf hij aan zich hier niet bewust van te zijn.

Hier zit ook de hardnekkigheid van het disclaimer probleem. In bepaalde takken van sport is het `safe my ass’ taalgebruik gemeengoed geworden. Men is niet meer in staat om veilig te communiceren zoder te pas en te onpas de disclaimer kaart te trekken. Ik noem de disclaimer kaart vaak de angstkaart of onzekerheidskaart.

Nu weer terug naar mijn ‘’gesprek’’ tijdens de netwerkborrel. Ik vroeg hem op de man af waar hij bang voor was en hoe het zou voelen als hij ermee zou stoppen. Vervolgens kwam ik met een uitdagend voorstel. Ik zei: ‘’Piet, laten we het volgende afspreken. Bij het volgende gesprek dat we de komende tijd gaan hebben, krijg ik euro 10,00 bij iedere disclaimer die je inzet tijdens ons gesprek’’. Na een korte aarzeling ging hij akkoord. Ik laat het aan jouw verbeelding over om te bedenken of er een tweede gesprek heeft plaatsgevonden.

Tot slot, ga gewoon open het gesprek in zonder de angst om disclaimerloos te communiceren. Als je spreekt met angst voor de gevolgen van wat je te zeggen hebt dan zit je niet of te weinig op de inhoud en te veel bij de vorm en de angst voor de consequenties van het gesprek. Dus keep it simple en zeg wat je te zeggen hebt zonder angst.

Laat ik afsluiten met een lekkere disclamer. Ik wil niet vervelend overkomen hoor maar …