In mijn nieuwste boek dat ik begin 2025 uit hoop te brengen heb ik verspreid over de hoofdstukken wat open deuren gedeeld met de lezer. Je kent vast wel mensen in jouw omgeving die een abonnement schijnen te hebben op open deur uitspraken. Nu vraag ik me sersieus af hoe jij hiermee omgaat. Ga je deze mensen mijden of even snel een drankje halen als je hem of haar spot bij een netwerkevent of tijdens de lunch in het bedrijfsrestaurant?

Oké, er zijn lieden die simpelweg niet of niet veel te melden hebben en dan maar uit gemakzucht of om welke reden dan ook iedere keer weer die open deuren van stal halen om maar wat te kunnen zeggen. Ja, er zijn mensen die er van overtuigd zijn dat je wat moet zeggen om er toe te doen. In zekere zin is dit ook zo maar dan maakt het wel uit wat je zegt en of dat wat je zegt een kans maakt om te landen bij de ontvanger van de boodschap. Kunnen zij er wat mee ongeacht of ze er wat mee willen of er wat mee gaan doen?

Regelmatig plof ik een heerlijke open deur in een gesprek. Ik noem het vaak het open deur bommetje. Eerst fronsen mensen hun wenkbrouwen, kijken ze je bedenkelijk aan om vervolgens de woorden uit te willen spreken: “Ja, maar Cor…….’’. Voordat ze de kans hiertoe krijgen begin ik zelf maar antwoord te geven op de niet gestelde vraag. ‘’Ja Petra, ik weet dat het een open deur is maar wat denk je dat de functie is van een open deur? Laat ik het anders formuleren. Als een deur open staat dan is dat een uitnodiging om over de drempel te stappen en de ruimte in te stappen waar je op dat moment nog niet bent geweest. Je kan ook volstaan om voorzichting op de drempel te gaan staan om zo even om de hoek te kunnen gluren zodat je kunt zien wat er te zien is in de ruimte waar je toegang toe hebt. Tenminste als je durft de stap naar het onbekende te zetten.”

Vaak zit er in een open deur opmerking een advies hoe het anders zou kunnen of een waarschuwing om ons ergens voor te behoeden. Toch slaan we deze adviezen en waarschuwingen in de wind met de woorden: “Ja, Cor dat weet ik nu zo langzamerhand wel , maar…’’. Waar komt die maar vandaan? Willen we niet, kunnen we niet, durven we niet?  Wat is het dat ons weerhoudt iets met de open deuren te doen? Is het angst voor het onbekende? Is het de angst om vragen te krijgen?
Als groeiexpert voor ondernemers en businessleaders krijg ik regelmatig terug dat ik ze trakteer op een open deur. Als ik vraag wat ze met de vorige open deur hebben gedaan laat het antwoord zich wel raden. Tja, als je niets doet met mijn advies terwijl je het eens bent bent met het advies dat in de open deur zit besloten dan kom ik van tijd tot tijd bij je terug met deze deur.

Als je in business gebruik maakt van open deuren dan moet je dit wel doseren. Ook hier geldt dat overdaad schaadt. Als je ermee gaat strooien dan worden ze niet eens meer gehoord laat staan begrepen.

Is het bovenstaande voor jou een open deur en zo ja, ga je er wat mee doen?