U kent het wel, al weken kijkt u uit naar het moment. Normaal gesproken zou u het in uw agenda zetten maar sommige dingen zijn te logisch om in de agenda te zetten. Zeg nu eerlijk, uw verjaardag zet u toch ook niet in uw agenda? Tenminste, ik heb geen mensen in mijn omgeving die dat wel doen of je moet zwaar aan het dementeren zijn maar dan nog zet je het niet in je agenda want waarom zou je dat doen als je dement bent? Als het brein dusdanig in verval is geraakt dan kom je toch ook niet op het idee om je agenda te raadplegen om te voorkomen dat je je verjaardag vergeet?

Nee, sommige gebeurtenissen zoals uw verjaardag, kerst en uw trouwdag zet u niet in uw agenda want u moet wel redelijk van uw padje zijn om deze dagen niet top of mind te hebben. Nu moet ik eerlijkheidshalve melden dat ik toch nog regelmatig mensen spreek die van tijd tot tijd een potentiële huwelijkscrisis in de kiem moeten smoren omdat ze hun trouwdag zijn vergeten.

Op het moment dat ik deze blog schrijf zitten we in maart en denkt u vast al regelmatig vooruit in tijd en ziet u zichzelf met uw partner of misschien wel met uw hele gezin op een terrasje zitten in Toscane of lekker op het strand aan de Franse Riviera. Alleen de gedachte aan dit moment in de toekomst kan al zorgen voor een geweldige dopamine boost in uw brein. U beleeft al een soort geluksmoment terwijl dit moment nog moet plaatsvinden. Alle zaken die niet leuk zijn maar wel kunnen gebeuren zoals ziekte, slecht hotel of pech onderweg worden vakkundig weggedrukt in uw brein. Het hebben van voorpret of pre geluksmomenten is voor veel mensen al een reden om maanden van te voren een reis te boeken want als je maar lang genoeg van te voren boekt dan is de voorpret langer dan de werkelijke pret.

Voor u een vakantie gaat boeken, checkt u natuurlijk of u nog voldoende vakantiedagen hebt om die mooie reis die u in gedachte hebt te kunnen boeken. Als het goed is, heeft u ieder jaar minimaal 20 hele vakantie dagen. Concreet betekent dit dat u 48 weken per jaar niet op vakantie bent. Maar nu weer even dat geweldige gevoel van voorpret. In die 48 weken dat u aan het werk bent, zullen er genoeg momenten zijn dat u denkt, `shit de wekker gaat om 6.00 uur’. Of de avond ervoor zou u heel graag naar die gave film of serie op Netflix kijken maar ja, de andere dag gaat de wekker om 6.00 uur dus dat gaan we maar even niet doen want u heeft al uw energie nodig om u weer door de volgende dag te worstelen.

Stel dat u de volgende dag om 5.00 uur op zou moeten staan in de wetenschap dat u een reis van 24 uur voor de boeg hebt omdat u op het lumineuze idee kwam om Australia als vakantiebestemming te kiezen. Ik durf er een goede fles wijn of een diner in een sterrenrestaurant op te verwedden dat ik u en uw reisgezelschap niet hoor mopperen over een wekker die om 5.00 uur afgaat. Ook over die ultra vermoeiende reis van 24 uur zal niemand mopperen. Nee, de wekker is de volgende dag geen probleem en die vermoeiende reis,`ach we gaan toch op vakantie en we gaan toch heerlijk genieten’. Sterker nog, zelfs als u van nature niet zo’n energiek persoon bent, dan heeft u op dat moment wel alle energie van de wereld want u gaat iets doen wat super cool, vet of gaaf is.

Het is toch merkwaardig dat we de meeste dagen van het jaar dit gevoel niet kennen. Sterker nog, ik hoor veel mensen zeggen `morgen komt meneer zaagmans dus nog even en het is weekend’. Anderen zien casual Friday al als een voorportaal van het weekend en als een soort reddingsboei tussen de drukke start van de week en het moment dat de wijzerplaat van de klok op vrijdag aangeeft dat het weekend nu echt begonnen is. Mensen die wat ouder zijn, slaken rond de kerst een diepe zucht en zeggen `nog x kerstpakketten te gaan en dan mag ik lekker met pensioen’. De echte zuurpruimen onder ons zullen echter zeggen `ik moet nog x jaar’. Hoewel de rekentoets op de middelbare school is afgeschaft, zullen de meeste mensen uit kunnen rekenen dat het aantal werkweken ten opzichte van het aantal vakantie weken relatief klein is en dat het aantal jaren dat u geniet van uw pensioen relatief klein is ten opzichte van uw werkzame leven.

Is het dan niet zonde dat u niet iedere dag met een soort vakantiegevoel uit uw bed springt omdat u weer op uw werk bezig mag zijn met dingen waar u energie van krijgt, waar uw hart van in de fik schiet of waarmee u het verschil maakt op deze aardbol? Vijf dagen tobben om twee dagen bij te komen van de werkzaamheden die uw energielevel naar een bedenkelijk laag niveau hebben getrokken. Misschien weet u het voorpret gevoel dat we kennen van de vakantie iedere werkdag kunstmatig op te wekken omdat u ieder weekend naar uw stamkroeg gaat of naar één of ander vet dance festival.

Nu ben ik een grote voorstander van een goed feest of dance feest maar ik ben een ultra energieke vijftiger die het kind in zichzelf nog steeds niet verloren is. Hoe mooi zou het zijn als u iedere dag swingend achter het stuur van uw auto zit omdat u weer op weg bent naar die gave baan of naar uw eigen bedrijf waar u die dag weer hele leuke dingen kan doen. Het zou toch super zijn als vanaf morgen de wekker niet uw vijand meer is maar uw grootste vriend. Driehonderd vijf en zestig dagen per jaar leven met een vakantiegevoel, wie wil dat niet? Ik wel en daarom heb ik al jaren geleden besloten het woord moeten uit mijn woordenboek te schrappen en alleen nog opdrachten te accepteren waar ik energie van krijg en waarbij ik de heilige overtuiging heb dat ik echt een bijdrage kan leveren.

Tot slot ben ik benieuwd wanneer u voor het laatst uzelf de vraag hebt gesteld “wat ik doe is dat ook wat ik wil en krijg ik daar energie van en wat ik doe is dat ook waar ik goed in ben, of verpruts ik mijn tijd met dingen waar niet mijn kracht ligt maar besluit ik dit uit zuinigheid niet uit te besteden ?”.  Zet op al uw werkdagen in uw agenda vakantie. Wie weet wat dit doet met uw mindset en een leven dat bestaat uit 365 dagen per jaar vakantie.