Soms vraag ik me af, `ben ik nu een ouwe zak aan het worden of zijn we allemaal een beetje in de war aan het raken ?’. Vaak zie ik mensen op LinkedIn voorbij komen met een functietitel waarbij ik mezelf afvraag `waar gaat dit over ?’. Als u niet verder kijkt dan uw spreekwoordelijk neus lang is dan zou u zo maar onder de indruk kunnen raken van een functietitel. Mensen die nu de titel interieurverzorger hebben, noemden we vroeger schoonmaker en een senior accountmanager of een cliënt manager noemden we vroeger doodleuk vertegenwoordiger. Natuurlijk zijn bepaalde functies wat complexer geworden waardoor we de functietitel ook een beetje moeten opleuken. Als de functie niet een bepaalde status waarde heeft dan solliciteert er natuurlijk geen hond op zo’n functie. De functietitel moet vooral status hebben anders zijn we niet geïnteresseerd en als de status van de functie is uitgewerkt dan plakken we er gewoon het woord senior voor zodat we weer even vooruit kunnen richting ons pensioen. By the way, ik kom ZZP’ers tegen op LinkedIn die zichzelf CEO of managing director noemen.

BENT U WIE U BENT OF DOET U WIE U WIL ZIJN ?

U komt vast wel eens op een feestje of receptie. Het interessante is dat de meeste feestjes en recepties waar een deel van de bezoekers elkaar nog niet kent via een vast patroon verloopt. In principe is het een doodordinaire functionele vleeskeuring waar we gewillig aan meewerken. Op zich is hier niets mis mee zolang u het maar niet al te serieus neemt. U kent het wel, op een feestje komt u in gesprek met een voor u onbekend persoon die vrijwel direct de vraag op u afvuurt ‘wat doet u in het dagelijks leven ?’. Blijkbaar is dit een belangrijke vraag om op basis van het antwoord te kunnen bepalen of je een volgende vraag stelt om het gesprek wat in principe nog niet op gang is gekomen netjes af te ronden of dat je bepaalt of het gesprek voldoende niveau of potentie heeft om tijd en energie in te steken. Om mijn gesprekspartner te testen maak ik vaak een feestje van dit soort gesprekken. Soms vertel ik zonder blikken of blozen dat ik CEO ben van een internationaal opererend Cyber Security bedrijf en een andere keer zeg ik doodleuk dat ik chef ben van het papierprik team van de gemeente Rotterdam. Ik laat het aan uw verbeelding over hoe men reageert op deze twee functietitels. Het kunnen voeren van een serieus of interessant gesprek is dus blijkbaar afhankelijk van de sociale status van uw functietitel. Misschien maken we ons zonder dat we hier bewust van zijn schuldig aan titel fetisjisme.

WAAR KOMT U ’s OCHTENDS UW BED VOOR UIT ?

Stel u komt op een feestje in gesprek met iemand, dan komt toch die in Nederland zo onvermijdelijk vraag ‘wat doet u in het dagelijkste leven ?’.  Als er al niet gejokt wordt over de functietitel dan wordt er op z’n minst behoorlijk dik aangezet als het gaat om  het beschrijven wat de functie inhoudt. Blijkbaar zijn de meeste functietitels zo vaag dat je er van alles bij kan bedenken zonder op basis van de functietitel direct te kunnen snappen wat het werk van de bewuste persoon inhoudt. Veel mensen zitten zo in de waardering en status modus dat ze bang zijn niet serieus genoeg genomen te worden als ze hun functietitel of functie inhoud niet minimaal 25% aandikken.

Het grappige aan het hele verhaal is dat we elkaar met z’n allen lekker voor de gek houden want de persoon aan wie u dit aangedikte verhaal zit te brallen doet precies hetzelfde. Bij geen van beiden is er dus de urgentie om met een paar scherpe vragen deze ‘prachtige’ functietitel ballon door te prikken. Als ik dit soort gebral over me heen krijg, dan denk ik bij mezelf `je zit niet in de job die je echt wil of je wil iemand zijn die je niet bent’. Veel mensen zijn namelijk niet bezig met datgene waar ze met een big smile hun bed voor uit willen komen.

Hoe zou u vandaag uw bed zijn uitgesprongen als u nu bezig had kunnen zijn met waar u van houdt, waar u goed in bent, waar u voor betaald wordt of zou kunnen worden en tot slot met wat de wereld echt nodig heeft?